Sabah Uyanınca ışıldayan gözlerin aklıma geldi.
Bir nefes çektim ve hayat bir nefes işte .
Boş sokaklara ayaklarım umarsızca taşıdı duygularımı.
Ve gök yüzü mahzun, gök yüzü yeni bir güne mavi.
Yeni bir güne uyanıyor tabiat ana.
Bak çok uzaklarda Güneş doğuyordu ve gölgeler küçülüyor.
Her şey ben gibi şık arıyor.
Hüzün bulutlarını dağıt ey nur.,
Biliyorum zaman benim ihtiyar olmamı istiyor.
Ama asiyim işte içimdeki sevgi çocuk..
O yaramaz haylaz çocuksu yanımla asılıyorum gözlerindeki ışığa...
Hani dağıt gölgeleri aydınlat sol yanımı.
Bak yaş 46 yolun üçte ikisi geride kaldı.
vuslat yakın...
Ben işte dirensem de her gün ömürde akıp giden ile takatim dirhem dirhem...
Bazen yollara koşup, dağları aşıp haykırmak geliyor içimden sonrası çoban ateşi...
bak hayatın rüzgarına tutunan özgürlük uçurtmamın kanatları yanıyor... ve ten damla damla toprağa düşen sebnem..

Şiir Kamil Üci