külümü karıştırınca çatlıyor damarlarım
çürümüş cesetler sallıyorum dizlerimde
soluklar boyu kesintisiz
iyi bir ölümle
beğendiğim çukurlara gömüyorum kendimi, ellerimle.
haykırıyorum dilimde dönmeyen çarklarla
-içinde piç barındıran bir düşüncenin
örselenmiş dışa vurumudur dünya-
tövbesi bozdurulmuş bir duanın
Yeni yazılmış günahıyım kabul.
kabul, gözlerin iyi kazılmış çukurlarıdır dünyanın
bak beni sonunu mutsuz bitirdiğim masallardan tanı
süslediğim siyahlardan
içinden sular eksilttiğim denizlerden
ve hiçbir şüphe taşımayan ceplerimden
durmadan hurda kırılganlığıdır
üzerime bir is gibi sinen
-tamam feci bir kazadan
sağ salim çıkmaktır dünya-
üşüyen bütün eller adına
bazı hisler çıldırıyor kaburgalarımda
gençliğimin ilk gününe boyanmış
beyazlar sökülüyor şakaklarımda
soyut bir resim ağlıyor duvarlarımda
seyret Tanrım
nasıl da sıçrayıp uyanıyor rüyalarından
bir aptal kabuslarımda
Ölünesi ırmaklar akıyor
sol yanımın altında
-razı olmadığım akşamları borçlanan
Babaların eve uğramamasıdır dünya-