İsra
uykularımı kaçıran ses
mizacı uluhiyet kokan o nefes

dağlar çarpar birbirine
denizler yükselir
toprağa karışmış bedenler
bir sayha ile filizlenir

her cerihamdan envai nefsler
tek bir yöne kilitlenir
hesabın ağırlığı durur omuzlarımda
çöker dizlerim
ellerimle alnıma yazdıklarım
okunur birer birer
kararır sinemde bıraktıklarım

İnananların sancağı
bembeyaz belirginleşir
kavimler toplanır
ateşler körüklenir
insandan yakıtlarla

yeni doğan kız çocuğu beklenir
hakkını almak için
diri diri toprağa atanlardan
ameller sayılır teker teker
haklar alınır sahiplerinden
gardiyanlar vahşidir
öğretildikleri gibi

görmeden inanılan ilah
apaçık Güneş gibi
çırılçıplak tüm benliğiyle
gözler ürperir
ve tüm isimleriyle birden
enfasa seslenir
mizanda tartılır yükler
azapla dengelenir

ve lütfedilenler hızla geçer köprüden
bazıları ağır ağır geçer
kimisi yanar da düşer
dünyevi yalan gülüşler
ağlamaklı ve kıpkırmızı yüzleriyle
kurtarırıcı yok mu diye bakarak
o cihette düğümlenir