Üç kişilik kanepe, denk gelir kalçasına.
Boyundan kısmışlar da, her yöne Enli Gelin.
Kolları çam yarması, varil gibi kendisi.
Boyundan kısmışlar da, her yöne Enli Gelin.
Kaşı kirpiği çakma, yanakları benli gelin

Beş metreden şalvarı, laf yoktur façasına.
Allah bol kazanç versin, zargana kocasına.

On kişilik sofranın, tek olurlar varisi.
Yer bitirir her şeyi, davul gibi derisi.
Yalanır kalır doymaz, sorar yok mu gerisi.
Oturur kıpırdamaz, hep uyur Enli Gelin.

Baykuşlar bile konmaz, tütmeyen bacasına.
Bakkaldan icra gelmiş, delik cep kocasına.

Bir gram et örtermiş bin ayıbı birden.
Bir iğneyi alamaz, eğriliverip yerden.
Ağzına girecek her şey için geçer serden.
Sade kaşık sesine, uyanır Enli Gelin.

Yemekleri olacak, domates salçasına.
Bir tarla domatesi, toplatmış kocasına.

Sofrada rakibi yok, kocası ipe dönmüş.
Adamın feri bitmiş, yağsız feneri sönmüş.
Ötmeyince garibin, minik kuşu da ölmüş.
Kocasının kuşunu, öldürür Enli Gelin.

Enli Gelin gidivermiş, caminin hocasına.
Âlim olan âlim çok üzülmüş kocasına.

Azıcık zayıfla be! Çam yarması gibisin.
Kıs lokmalarını da, azıcık kocan yesin.
Görenler Enli Gelin, ne de dar olmuş desin.
Söylediğim sözleri, tutar mı Enli Gelin.

ODABAŞI’yım ayakkabımın nalçasına.
Bir derman bulunmaz mı? Enli’nin kocasına.

Şuayip ODABAŞI
05.07.2013/KEPEZ/ÇANAKKALE