ÇALDILAR ANNE

Bağlandık kaldık, şu kara kışlara.
Bahar yazımızı, çaldılar anne.
Vurayım kafamı, sivri taşlara
Elden kazımızı, çaldılar anne.

Güzelim sözlerle, dinle imanla.
Yanmayan sobada, isli dumanla.
Ramazan günleri, kutsal zamanla.
Şeker tuzumuzu, çaldılar anne.

Kitap salladılar, cennet diyerek.
Kanımızı içip hem de yiyerek.
Bizleri uzaktan, sözle severek.
Nurlu yüzümüzü, çaldılar anne.

Din iman yüklemek için türbana.
Benzettiler bizi besli kurbana.
Boş işleri verdiler sana bana.
Örtü bezimizi, çaldılar anne.

Yol bulamadık hedefe gitmeye.
Alıştırdılar koyun gibi gütmeye.
Başladık kentlerde, boş boş ötmeye.
Ova düzümüzü, çaldılar anne.

Türküler hep bozlak ya da bir hoyrat.
Kimse oyun filan oynamaz hayret.
Ozanlar sustular, kalmadı gayret.
Telden sazımızı, çaldılar anne.

Çocuklar umutsuz, şu gelecekte.
Mutlu olsalar hepsi gülecekte.
Herkes her şeyi iyi bilecekte.
Dilden sözümüzü, çaldılar anne.

Somurtkan olduk bak! Hiç gülemeyiz.
Gitsek bir yere geri gelemeyiz.
Gülmek ağlamak nedir bilemeyiz.
Yüzden nazımızı, çaldılar anne.

Dağların ardında kayıp umutlar.
Soluksuz yağmurlar, yara bulutlar.
İnsan zulmü üstüne hep komutlar.
Gülen pozumuzu çaldılar anne.

ODABAŞI derdim, derdime ağlar.
Ölüden ölüdür, şimdiki sağlar.
Baykuş mekânıdır, üzümsüz bağlar.
Petek balımızı çaldılar anne.

Şuayip odabaşı
2.3.22