Şu serçe kuşları,
Hani ikimizinde çok sevdiği,
Hani senin yüreğin benim özgürlüğüm olan kuşlar,
Kaç bahar gelirsin diye,
Kaç bahar pencereme konmak için beklediler,
Her sabah seni kuş sesleriyle uyandırmak için,
Penceremde seni beklediler,
Gelmedin..

Şu kırlangıçlar,
Hani ikimizinde sevdiği,
İkimizinde kıyamadığı o kuşlar,
Göç etmeden seni beklediler,
Ha bu gün ha yarın diye dönüşlerini hep ertelediler.
Yavruları büyüdü,
Gökyüzüne kanat vurdular,
Gelmedin..

Şu gelincikler,
Hani o çok sevdiğimiz çiçek,
Kaç bahar açılıp soldu,
Kaç bahar küstü ikimize.
Ne kadarda narin ve nazlı,
Kıymetini bimedik mi ne,
Artık eskisi kadar kırmızı açmıyor,
Eskisi gibi kokmuyor.
Oysa birlikte koşacaktık gelincik tarlasında,
Sana en güzel gelincikleri verecektim,
Gelmedin..

Birde papatyalar vardı,
Sana özel küçük ellerinde can bulan.
Saçlarında olunca sana gülümseyen,
Kaldırımda görsem bile öpücük kondurduğum,
Saflığın simgesi.
Gelmedin diye artık gülmüyor yüzüme,
Şu simitçi,
Her sabah evet anlamında başına sallıyarak bakıyor pencereme,
Hayır diye başımı sallıyorum.
Gelmedi diyorum.
Gelseydin cehennemim cennet olacaktı,
Fark etmez ha arafda kaldığım,
Ha cehennemde yandığım,
Gelmedin.....
_____Cengiz Yılmaz/Şiir Baba/18/07/2018