..

dil-bilgesinden döndüm önüm ardım söz yığını
yelkenleri şişindim her t-araf mavisiz liman
terk-i can değil yüreğimden çıkan şizofren hoyrat kalem

uslûbumdan taviz verdim ben’i beklemesin ecinniler
olağan içimin gizli dehlizlerini aldırdım..şimdi
gün ışığından sızma tümceler dimağımda oynaşıyorlar

feri ölgün sureti solgun bir cümle değdi gönlüme
kitap arası kadim bir uğrak yeriymiş-unutulmuş
derin bir atasözüyüm adım ’sükut,çene kemiğinden evlâdır’ dedi

epeydir saklı k-ayıp
yunus dost’un sözünü arıyorum

hatırlamıştık kimselerin almadığı paydan
devrilmişti insanlık vagonu eğilmiş raylardan

kabiliyetsiz artistik intihar teşebbüsleri duyduk varsıllardan
bir de..politik eşraftan

’çok mal haramsız-çok söz yalansız olmaz’

biz size lâzımız zenginimiz partimiz
ölmenizi ister mi hiç yunus emre cânımız...



..