Uykusuz geçen gecelerim
Sensiz geçecek günün habercisi bana
Pas tutmuş,sararmış aynalar kırıyorum
Kan çanağı gözlerimi yıkarken
Asılan çerçeveden çıkıyor o an yüzüm
Yıkılıyorum
Yumruklar atıyorum yine duvarlarda
Attığım her adımda
Sen düşürüyorum caddelere
İçimde bir firari oluyorum
Sana uzanacak tüm yollara
Mayınlar döşüyorum
Her aklıma düştüğünde paramparçayım
Yüreğim yeşil ırmaktır sana
Bazen bulanık bazen berrak akan
Sen üzülme
Ressama karakalem cizdirmişim
Yaralı yüreğimin derinliklerine
Siyahi sevmiştim bu yüzden
Ağrılarını sığdıramıyorum kalbime
Kırmak gerekiyor UMUTLARI
Bir ağrı gibi saplanıyor cümleler içime
Yorgun nefesler çığlığa dönüyor
İzmaritler kül tablasından taşıyor
En son gözlerimi söndürüyorum
Tiktak sesiyle uyanıyorum saatin
Sana sormam gereken kelimeleri
Kendime soruyorum
Kendini inkar eden bir sıfatla
Çiziyorum sana söylenecek cümleleri
Üzülme sen yine de
Yarasına küsen o kabuk düşüyor…
Dalgaların vurduğu
Kayalar düşüyor gözlerime
Taşların üzerine oturmuş
Masalların kadını el sallıyor
Omuzlarına düşen saçlarını
Savuruyor rüzgarlara
Ve bir kadının masalını anlatıyor
Simit fırlattığı martılara