Yol yorgunuyum diyemem asla
Yola çıkmamışken henüz;
Batılında hatıraların bir bukle de olsa
Demli mutluluğun
Telvesi de bolca şiirlerin
Hizaya soktuğu bir derbederim madem.

Matemimle uğraşma sen:
Debdebeli mutlulukların kölesi kim ise
Takıl peşine
Günyüzü görmeyi unutan bir şiirden
Çaldığım bu sevdayı
Kime anlatmalı zahir?
Göz ucuyla bakıp da ufka
Demir misali irademin
Hangi solgun çiçeğine
Olabilirim ki çare?

Söz, sevdiceğim, sözlerim billur yüreğin
Kefaretidir.
Az sonra çalacak gonk ile
Uyandığım gerçeklere de bir sunum
Hazin makamı bir şiir yerine
Umut dolu bir hikâye mi yazmalıydım yoksa?
Sonra da basıp bam teline
Kayıp kahramanım nerede ise
Derinlerde soluklanırdım yeniden:
Yeni yetme bir ergenden de farkım olmaz iken
Saf sevgimle
Neyi ispat edecektim ki durduk yere?

Mıhlandım öksüzlüğün beyitlerine yaslanıp
Ah etmedim de kimseye
Sadece sızan kanın
Kayıp grubuna bir işaret
Kansız olanlarla mademki yok işim
Dilediğim kadar hüzün içebilirim
Üstelik beti benzi atmış şehirden bile
Yalnızım.

Bunca kalabalığı tozpembe bir şiir niyetine
Çekip içime
Usulca kıvrıldığım ne çok dize
Hani olur da,
Yolun düşer ansızın bir imgeye.

Biraz solgun ve yorgun
Kelamın sırrına vakıf bir mecnun
Kendince sevip
Kendince acıların örüntüsüne müdahil
Kambersiz hangi şiirden yoksun kalırım da
Boyutların deviniminde
Bir noktaya teneffüs ederim ansızın.

Gerçi her daim kör nokta
Duymazların nezdinde
Atıl bir rota
Yine içinde kaynayan
Dışına az da olsa yansıyan.

Makberin çağrısını duydum da geldim bu gece
Deli fıtratın sunumunda
Bilmem kaçıncı methiye:
Yorgunluğun müridi
Bir de çıkmadık candan ümit kesilmez, misali.

Şiar edindiğim kayıp iklimlerin
Kayan rotasında
Uyuttum da geldim güneşi
Pışpışlarken geceyi
Diledim sakilce varlığınla
Darmaduman
Yokluğunla bitimsiz hazan.
Gerisin geri gidiyorum
Bazen şehrin ışığına yenik düşüp
Boğuyorum kıblemi
Kaldırımlarında şiirlerin
Beyaza boyadığım her kinaye
Yine vasıfsız hükümlerin tekerine takılı
Deli bir güdüm.
Sonramla iştigal değilim madem
Sen umut et benim yerime.