Dersimi iyi aldım, artık sınıfta kalmam
Sese seda veririm, billahi lafta kalmam

Çok yanlış tanımışım sizi ama uyandım
Hatırınız uğruna hep kendime kıyandım
Dost acı söyler derler, doğru söyledi zaman
Ne yazık ki yanılmış, vicdan denilen mizan
Ehl-i vefa bilirdim, yanılmışım, suç benim
Sebep saflığım ama bu hazin sonuç benim
Birinden gördüğümde biraz sevgiyle ilgi
Siler her bir hatayı, vicdan dediğim silgi
Umarım »uslanırım« bu defa, çabalarım.
Kendi gözyaşım ile dolmasın kırbalarım

İyilik saygı doğurmalıydı; doğurmadı
İnsan, hamurunu, vefa ile yoğurmadı

Bir yerde bir yanlışlık var, var ama nerede?
İnsan uyanmaz mı lan, doksanıncı kerede?
Ben yanıldım, inanmak hataydı insanlara
Bir selam hatırına girdik kaynar kazanlara
Ne gök duydu ne de yer bütün âh u zârımı
Yakana değil nâra verdim intizârımı

Ben yanıldım gerçekten insana dair tezde
Bir altın toz topraktan ayrılır ancak közde

S / ÂYE 10 TEMMUZ 2018 / ESKİŞEHİR