Ben bende bilirdim benden ziyade
Aynalarda beni bulanım kayıp
Beklerken menzilde emre amade
Bir arpa boyu yol alanım kayıp

Verince varlığım ona ıstırap
Tutmayınca başa ördüğü çorap
Akla uymayınca kalpteki hesap
Sevdamı ganimet bilenim kayıp

Aboneyken gözler, uykusuz, tana
Benzetmiştim onu can veren cana
Bir de aklım sıra bahtımdan yana
Paydos borusunu çalanım kayıp

Feleğin ikramı gelse peş peşe
Varlık paydasını katlardım beşe
Gerçekleşmez deyip hayale, düşe
Cenaze namazı kılanım kayıp

Canımdan öteydi yanımda yeri
Hayaliyle sardım her gün seheri
Kalmadı zerrece bende değeri
Her gece uykumu bölenim kayıp

Durunca sersefil, çakma sızıyla
Aldandım bakınca şefkat gözüyle
Karşımda durarak poker yüzüyle
Gözlerinin içi gülenim kayıp

Çıkarırken her gün önümde şapka
Görmeyince bendenizden bir cukka
Aklından geçeni sunarken Hakka
Seccadeyi sele salanım kayıp

Çıkmaz hâl alınca bahar dönemi
Gösterince yüzü deniz depremi
Su alsa da, henüz batmadan gemi
Öl dediğim yerde ölenim kayıp

Boşunaymış yüreğimi yaktığı
Hikâyeymiş el yanakta çöktüğü
Lidyalının aşkı imiş baktığı
Hoyratça gönlüme dalanım kayıp

Eller gibi çalamıyor Delibal
Yokluğunda gülemiyor Delibal
Aramayla bulamıyor Delibal
Aslanın ağzında olanım kayıp

Celil ÇINKIR – DELİBAL