uyumadım hiç dedim bir ara
dünya gözlerini açtı sanki
yağmur adımları bulutumda dolaştı
ışıklar sızdı gökyüzümden odama

acayip duruşu değişti nesnelerin bile
bir can neler yapar düşünün
eline geçirse doğurgan bir günü
üstesinden gelir yüzlerdeki hüznün
sonra acının
köpeği rahatsız eden çocuğun.
bilseler uyanmayı
milletvekili yemini gibi değil ama
içten bir sıçrayışla
dağda koyun güden
okuyan gencin yanına


sen mi uyardın beni yoksa
daha uykuya dalmadan
bir temmuz ayında belki
çocuklarım yanımda yürürken
gülümse çiçeği verdin elime
sonra yolunda açan sevgi
saat çiçeği
düşündüm
nasıl geçilir
önünden kıvrılıp akarken zaman
suratı asık giderken geçmiş
anladın
oturup kalınmaz
gittikçe "yüzünde harman savrulur
kavurga kavrulur"
dedikleri gibi eski adamların

uyumadım
bir işe yarar belki
taş bile uyanır..


07. 07. 2018 / Nazik Gülünay