İstanbul’un nazlı mı nazlı çiçeği
Kadıkoy’üm benim hayatımın semti
Üç yaşımda sende açtım gözlerimi
Denizinde yüzdürürdü babacığım beni..
Bir tatlı meltem eser serinletirsin yüreğimi
Görünce seni güldürürsün gözlerimi
Hatırlarım senli geçen mazimi
Unutmam bende bıraktığın güzel izleri..
Çağırırsın koşarım ben sana
Dalar giderim Haydarpaşa garına
Bakarım gelen giden vapurlara
Kaybolurum engin ummanında..
Bakarsın nazlı bir ceylan gibi Eminönü’ne
Sende kimbilir kimler gelir dile
Sevenler buluşur senin yüreğinde
Sevgisin, aşksın, muhabbetsin gönüllerde..
Sensin İstanbul’un gözbebeği
Bağrında yaşanır sevda iklimi
Uzanır sana sevgililerin kalpleri
Sen de açarsın sevgi dolu yüreğini..
Sultanahmet, Ayasofya görünür pencerenden
Hergün onlara selam verirsin en güzelinden
El sallarsın vefâlı yüreğinlen
Kadıköy’üm nimettensin nimetten..
Kâh Beşiktaş’tan uzanırım ellerine
Kız kulesinden bakarım gözlerinin içine
Galata köprüsünden izlerim gonlümce
Kadıköy’üm sevgin bende çok yüce..
Ne çok umutlar taşıdım kara trenlerinde
Mutlu oldum ben hep senin gölgende
Gözüm dalar, dalar da güzelliğine
Her zaman bambaşkasın şu gönlümde..
Bir ana kucağı gibisin bana
Kâh dolaşırım babamla hâl pazarında
Kâh beklerım otobüs durağında
Anılarım dolaşır geçmişin kollarında..
Bır bardak çay içerken bakarım vapurların kalkışına
Kimi gider, kimi gelir benzetirim dünya ahiret telaşına
Kimi doğma derdindedir kucağına
Kimi de bırakır gider seni kendi diyarına..
Ne zaman gelsem atarım kendimi kollarına
Bilirim başkayım senin yanında
Nice sırlarımı açmışım hep sana
Neler bırakmışım senin gönül otağına..
Senden giderim Eminönü meydanına
Seni görmeden gitmem komşun Üsküdar’a
Nereye gitsem uğrarım ben sana
İlk gözağrım! Her zaman özelsin benim dünyamda..