Bir yarayı kapatıyorum diğer yaranın üstüne
Bir fondöten ten kaç kuruş ediyor anne
Yüzümü yıkamayı senden öğrendim
Ve çıplaklığımı örtmeyi de
Geceyi yıkıyorum kurşun bir kalemle
Bir çok iz çıkmıyor işte!

Tam güneşi tutacaktım ki ellerimle
Bozuk para gibi harcadılar kalbimi
Göğsümden geçti ölü kuşlar
Hem ben öylesine
Bir yağmurum bel kemiklerine kadar ıslandım
Sonra susturdum omurga kemiklerimi
O sebeple çıt sesinden başlayan kelimeler benim değil..

Ve ne zamandır
uykusuz gecelerime ekmek kırıntıları bırakıyorum
Soğuk bir taşın üstüne yürüyen ince bileklerim kesiliyor
Siyah bir kültablosundan ciğerimi yakıyorlar
Ağrı gibi birşey bu
Geçmiyor da..

Bir ara
Sustuğumu sanmıştım ama
Baktığım da ardıma
Ne çok şiir kustum sayfalara
Ne çok yara bandı bandım ağrıyan yanlarıma
Bir daha anladım
İyice anladım
Öyle geçmezmiş..

Ha birde şu dirseği çizilse
Yara sanan kadınlar var ya
Şiir onlara çok fazla..

Hem zaten
Her yanı acıyan bir hikayede olmayacak kadar güzeller
O yüzden söyleyin onlara
Bunu da transit geçsinler..

Şimdi sorarsanız bana sen bu işin neresindesin diye?
Müjganı da alıp gidiyorum..

Özge Özgen