Yıllardır beklediğim, güneş doğacak sanıp
Hayallerin tozunu, silerek yaşıyorum
Mutluluktan payıma üleş yağacak sanıp
Hercai hâllerine, gülerek yaşıyorum
Uykularım her gece sürgün iken sabaha
Susmamı bekleyenler, vaz geçsin, susmam daha

Kabuk tutmaz yaramı, bin defa kanatsam da
Kays’a rahmet okutmam, sürdürürüm soyunu
Gözlerin çektiğini ellere anlatsam da
Eseriyle beslerim denizlerin suyunu
Düşlerimin buz dağı, sevdaya bomboş saha
Gönül denen eleği, duvara asmam daha

Yüreğimin sesinde, heceler can koktukça
Varlığın yok saydığı, sevdayla yoğrulurum
Güne veda ederken, geceler tan koktukça
Dar akşam sularında, yerimden doğrulurum
Göstermeden duramam, gönlüme müsamaha
Aklımdan geçenlere, mührümü basmam daha

Kol gezse han mülkünde, hasretin buruk tadı
Can verir can bekleyen diyerek dağlatsan da
Ömür boyu sürse de, gurbetin kırık tadı
Hüseyni makamında kemanca ağlatsan da
Mezarımın başında, okunmadan Fatiha
Beşlere ve düşlere, umudu kesmem daha

Arzuhalim adresten, dönse sessiz sedasız
Efkârın darasını, kirpiklerde bıraksan
Vuslata giden yolda, gün geçmese kadasız
Kar yağarken ellere, avuçlarıma aksan
Pas geçmem imkân dışı, sabır denen silaha
Konuk olduğum yere, öfkemi kusmam daha

İçimdeki yangını nefesim körüklese
Dur durak bilmese de, dünyanın sıkıntısı
Semanın iz düşümü, meçhule sürüklese
Çilede zirve yapsa, aşkın her yıkıntısı
İsyan etmem bahtıma, yemin olsun Allah’a
Delibal’dan ders aldım, feleğe küsmem daha

Celil ÇINKIR - DELİBAL