0
Yorum
6
Beğeni
5,0
Puan
1523
Okunma
De ki ona ey rüzgar, gelmesin !
Hatrı kalmadı artık nazarımda gülüşlerinin..
Usandı can cananından,
Kavuşmak ne sürer,, dört bahar, belki on dört nisan..
De ki öldü kuşlar, gökyüzleri delik deşik..
Avuçları hüsran dolu, kalbi sanki boş bir beşik..
Koptu kıyamet, ne kaldı ki ahu yardan,,
Ayrılık dediğin üç hece, acısı bin bir lisan..
De ki öldü gitti, ardında yoktu seveni..
Bir tatlı sözdü bir hoş seda, ağzındaki dikeni..
Uğraş dolu dünya denen bu dört kollu handan,
Bir nam, bir de nem bırakır gözde insan..
De ki şahım, kalmadı takat dizde meram..
Tarttım gözden düşenleri, üşenmeden gram gram..
Düştüm, düştüm de daha belim doğrulmadan,
Bir de dost vurdu, el uzatıp da arkamdan..
De ki ona ey rüzgar, artık gelmesin !
Geçti bahar, gayrı gül goncayı neylesin..
Enes Gökhan
5.0
100% (2)
