Bilirmisin ayrılıkları?
Ne izler bırakır ve ne acılar,
Babasız büyümenin ne olduğunu,
Sevdiklerinden ayrılmayı, ya da sılayı…
Yaşadın mı yalnızlığı içinde?
Sevdiklerinin yokluğunu bir de.
Gülümsemeni hiç anlamadılar mı?
Ya da kızmanı, isyanını, baş kaldırmanı.
Oysa hiç biri görüldüğü gibi değil,
Yaşamayıp sadece izleyenlere!….

“Kırılgan bir çocuğum ben;
Yüreğim cam kırığı,
Bütün duygulardan önce
Öğrendim ayrılığı.
Saldırgan diyorlar bana,
Oysa kırılganım ben.
Gözyaşlarım mücevher,
Saklıyorum herkesten.
Ürküyorlar dilimdeki zehirden
Ürküyorlar o dur durak bilmeyen gözü kara cesaretimden”


”Bir yanı sarp bir uçurum,
Bir yanı çılgın dağ doruğu,
Oysa böyle yapmasam ben
Nasıl korurum
İçimdeki çocuğu?”
diyor şair...


Diğerine göre de:

Bir yanım çılgın ekvator,
Bir yanım buz dağı!….
“Kolaymıdır bir anda her şeyden vazgeçip gitmek,
Yoksa her şeye rağmen gitmekten vazgeçip sevmek mi gerek.
Atalım çürük düşünceleri,
Ne “ŞEYTAN” “ne “DELİ” ne “VELİ” ne “ACİZ” ne de “ DEĞERSİZ”’iz bizler…
Yüreğimi uzatayım yüreğine, yüreğimi koy!
İnsan içinde yaşatıyor aşkı ve nefreti.
İnsan; ihtiyaçları kadar seviyor sadece!” diyor şair…..
Benimse Anladığım:

Biliyorum ki yaşamda bir ben değilim,
Bir ben değilim sevdiğince değersiz kalan,
Bir ben değilim, etrafı gerçekten uzak çokça yalan..
Görünense şu;
Ben den başka nice benler var!..……


Veysel Kimene
Sevda Şairi
(Kemal Yenice)

© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.