Uzaklaştım karbon kokan perma kültür şehirlerden
Arabesk kokulu sokaklardı
Aristokrat bir yaşama doğan Tolstoy zannediyordum kendimi
Serf burjuva piskopos ne ararsan var hani
Küreselleşti dünya bitti sevgiler diyorsunuz durmadan
Dünyayı masallar kurtaracak taçsız çar tolstoy

Şehir sevgiye vejeteryan
Aristokrat hiyerarşi
Sonsuz sevgi çıkıp gelecek beyaz gecelerden
Aforozunu unut yüreğim
Herkes Sergey Ayzenştayn olmuş bu şehirde düzenbaz bir boyar bir Rus köylüsü
Otokrat figürlerle bir manastıra çekilmiş başpiskopos
Asası kırılmış yalnızlıklar
Kırmızı şafakların şalı boynumda
Neva nehri ağaçları son güzün yapraklarını döküyor
Beyaz gecelerden sesleniyor son sevgili
Yıkılmaz bir kale gibi sığındığım pencerelerin hani


Seni anımsadım aziz vaseli katedralinde
Hayat bir bolşay tiyatrosu
Hangi dansa ait çarın kışlık sarayı
Rakkaseler kıvranıyor barok hüzünlerle
rengarenk gökte mavi bulut
Umutlardan tutkulardan hayallerden ideallerden söz ederiz belki
Görkemli beyaz gecelerden
Biter bir gün bu hasret bu azap devri
Bizanstan çift başlı kartallardan armalar verme ellerime
Bu şehir korkunç ivanlarla dolu
Bilmezler bir akasyanın kokusunu
Nereye uğrasak kavimler federasyonu

Seni yeniden diriliş katedrallerinde bekliyorum
Nevski bulvarında yürürüz belki sağanak yağmurlarla
Dostonun beyaz gecelerini okuruz St petersburgta
İçime baltık kadar soğuk yorgun seviler iniyor
Devirdim sizi ey eski aşkların matinelerinde dönüp duran siyah beyaz filmler

Üzerimde mor bir pelerin
Peruğu uçuyor uğultulu şehirlerin
Kara gölgeler kucaklaşıyor silüetleriyle
Reklam panolarında ucuz yağmalanmış seviler

Kaç aynan var senin ey şehir
Yansılarında kremlinin efendileri

Bu acılı kostümleri ben kendim giydim
Kasırgalardı ömrümüzü esir alan

Direnenleri tahrip et
Bahar yeni tohumlar saçacak çariçe katherina

Neva nehri akıyor kuzeye doğru
İçimde yıpranmış bir afişsin sevgilim


Ömriye KARATAŞ
23/06/2018