okşardı yelesini yılkının beyaz bir çocuk
başı dumanlı bir dağ eteğinde
istenmeyen bir yüke dönüşürdü hasret erciyeste bolkarda sebende
keven otlarının acısından uzak mı söyle özgür hayat
beyaz bir çocuk okşardı yelesini yılkının

atlar ayakta ölür sevgilim
kilitlenir zamanın nefes alışları dolu dizgin fırtınalarda
yağız al beyaz doru atlar geçer yalnızlığımızdan
ey asyanın vahşi atı dokunsam bozkır olur dudakların
ehlileşmek dudaklarının alaz yangınında
atlar ayakta ölür sevgilim

kıtlık içinde dünya
yeni göçler tarihin loş kavşağında
ipek harmanimde hüznü derin bulak atların
göçebeyiz nicedir asyadan bu yana
kah seben yaylasındayız kah bolkarlarda
erciyesin karlı doruklarında yılkı atının yelesini okşardı beyaz bir çocuk

doğaya salınmış bir yılkı atı geçiyor yalnızlığımdan
atları da vurdular baharda çiçeklendirip dağlara saldılar
ipek ibrişim takma boynuma
yüğrük adak atlarını da vurdular

hazan yaprakları dökülürken
bozkırda boş bir yılkıyım
ah tuğrası kayıp ömrüm
köstek mi vurdular ayaklarına
gidemiyorsun karlı dağların doruklarına

atlar ayakta ölür sevgilim

Ömriye Karataş/Güz Sardunyası adlı şiir kitabımdan
15.10.2018