Yurt tuttuğum yerler virane olmuş.
Bakınmayın bana, derdim çok büyük.
Evimiz yıkılmış, harabe olmuş.
Dokunmayın bana, derdim çok büyük.

Geride kalanlar yasa batmışlar.
Kavaklar kurumuş, kesip atmışlar.
Ya bedava gitmiş, ya da satmışlar.
Dokunmayın bana, derdim çok büyük.

Eski köy çeşmesi hazin bakıyor.
Buz gibi suları, berrak akıyor.
Kuru gül dalında bülbül şakıyor.
Dokunmayın bana, derdim çok büyük.

Çayırlar kurumuş, bir biçeni yok.
Yolları yapılmış, bir geçeni yok.
Sular boşa akar, bir içeni yok.
Dokunmayın bana, derdim çok büyük.

Kurumuş tarlalar mahsule hasret.
Bereket kesilmiş, bu nasıl fetret?
Şu garip köylere sen eyle nusret.
Dokunmayın bana, derdim çok büyük.

Koyun, kuzu sesi duyulmaz artık.
Köyde yaşayanlar bulamaz katık.
Yaşlanmış amcalar, kaşları çatık.
Dokunmayın bana, derdim çok büyük.

O kadar dolaştım, çocuk görmedim.
Bir selam almadım, selam vermedim.
Kıyamet koptu da, ben mi bilmedim.
Dokunmayın bana, derdim çok büyük.

Terki diyar etmiş ağalar, beyler.
Geride kalanlar ahu zar eyler.
Gün be gün boşalır kasaba, köyler.
Dokunmayın bana, derdim çok büyük.

Bir defa gelmişiz yalan dünyaya.
Çoktandır hasretim güzel rüyaya.
Kabirde yatanlar muhtaç duaya.
Dokunmayın bana, derdim çok büyük.


Sabri Koca


fetret: uyuşukluk, zayıflık
nusret: Allah’ın yardımı
*katık: yoğurt, ayran