Unuttun biliyorum
Unutmuş olmasan
Allaha ısmarlardın beni
Giderken…
Uslu kokunu dize getirip
Yerleştirdiğin valizini
Doldurmazdın böyle tıka basa
Sensizliği bırakmazdın
Duvarlarımda asılı infazımda

Boz parmaklarını kendiliğinden
Küskün olma
Lütfen…
Bu zaman genç zamanlara benzemez
Ezilirim…
Ezdirme n’olur yalnızlığıma

Hangi şehre bıraksa
Bindiğin terk
Bildiğin yer olmayacak
Senin yerin
Benim yanım
Eksik kalacak bir yanın
Anlayacaksın…

Pencereme vuran yağmur
Bir şenlik tutturuyor ki arkandan
Sorma…
Çağırıyor ille
Islanırsın diye salmazdın hani
Sevda kokan dar sokağa
Yokluğunla bıraktığın yerde
Kim diyecek “uyma sen onlara”
Kim kilitleyecek gözlerine
Ve kimsesizlik nasıl yakışacak
Bir nisan yağmuru mağduruna

"İnsan" derdin hani
"Böyle mi yapar"
Anlamazdım
İzlerini izlerdim
Gülüşünü, öpüşünü
Ve şimdi de
Terk edip gidişini
Böyle yapmalı belki de
İnsan…

Nisa’m
Gitmesen
Ve seyretmesen
Sensizliğimi düşünde

Tutunacak ne asma
Ne ceviz ne kara dut
Bende küsüm
Kayısı ağacımın
Vakitsiz meyvesine
Oturmuyorum artık
Dibinde bir aşk şiiri
Dokunmuyor ellerimde
Böyle mi yapar insan
Nisa’m…

Boz kendiliğinden parmaklarını…



...........ASRAN