24
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1678
Okunma
Bu gün, ben bey oldum, yok haberiniz,
Sarssın beni içinizden biriniz,
Belki o an, kendimize geliriz;
Bey oldum, buz kesti elim, ayağım,
Düştü bu gün benim tek dayanağım!
Bilmedim ömrümce, bey ne, paşa ne?
Kucak açtım yüreğime düşene,
Dediler, var dostum kendi işine;
Sen göğüsle yalnızlığın ipini,
Kırdın, rahatladın sirke küpünü!
Bu turşuyu ben kurmadım, devraldım,
Şelek yaptım, diyar diyar dolandım,
Dört yol ağzı zaman, yollarda kaldım;
Çek dediler kimse almaz yükünü,
Söktüm sevda ağacını kökünü.
Evet derler ’Beyler, ancak bey olur’
Bey olanlar yüklerinden kurtulur,
Tepemizde otağları kurulur;
İçin beyler, şarabımız bedava,
İster küp küp için, ister bir kova.
Bilmem, bu beyliğim, kaç gün sürecek,
Beyimiz nasıl bir murat görecek,
Kaçırmış uçağı, kırat binecek;
Zamanın beyini tanımadınız,
İşte o bey benim, yanılmadınız.
Bey diyene kadar, berbat deseydin,
Sessiz ve sedasız, çekip gitseydin,
Olmaz ya! Ben yine ümit etseydim;
Ben büyüdüm, ümitlerim azaldı,
Elimde kupkuru bir beylik kaldı...
Hayrettin YAZICI
Cevap Yaz