Şimdi,
Yağmurun ana rahminden ıslak bir gecenin üstüne basıyorum.
Bir şiir doğuyor,
Bir şair ölüyor.
Aslında hiç yaşamıyoruz.
Paslı bir iğnenin ucundan geçiyoruz
diğer tarafa.
Bir şeyler yarım ve hep eksik..

Ve beyaz kuşlar,
Gökyüzünden bahara koşuyor sanki.
Bunu bir elimle izah ediyorum kalbime,
Diğer elim kanlar içinde.
Susmak istiyorum
Ve gitmek kendi içimden..

İtiraf ediyorum!
Bütün karıncaları ben öldürdüm!
Ve bir güvertenin içine gömdüm beyaz elbisemi.
Çıplak ayaklarımı yıkarken görmüşler
Bu doğru değil..

Ne zamandır su içmiyorum .
Ve yutkunuyorum koca bir lokmayı.
Kaç düğüm oldum sen gideli ?
Göğsümden it sürüsü geçiyor sanki.
Senin değmediğin bedenimden bir film çekiyorlar,
Islak
Ve nemli..

İlk defa tanıklık ediyorum ellerime.
Bir tüvali yakar gibi
Susuyorum
Şiirden öte bir kadın olmuşum.
Ve sanmışım ki ;
Bir şiir ,
Bir şair için yazılır .
Ölmek böyle birşey olmamalıydı..

Hem düpedüz yalan söylemişler bize
Aşk diye birşey yok ki.."

Özge Özgen