5
Yorum
16
Beğeni
0,0
Puan
731
Okunma
Bir akşam vakti geldin
Geldin şuracığımda göğün bütün yıldızları
Usul usul gittim kendimden
İçimde yurt edinmiş çöllerin kumlarını aldım
Gittim uzak bir denizin yamacına bıraktım
Aklımda dizili sıra dağların
Rüzgara tutulmuşluğu yüzünden bu çöller
Ve senin denizi sevişin yüzündendi
Ezilmişliğe yeni bir ad arayışım
İncecik bir çiçek dalıydı varlığım
Kendimde, gidenlerden kalanların dışında kalan
Usul usul gittim kendimden
İncitmeden
Sert, kalın dalları kırmadan
Bir tüy gibi çektim varlığımı, soyundum kendimden
Dünyada insan dışında her şey doğduğu gibi
Olduğu gibi
Geleceğin ne kapalı peçesinden
Ne zamanla buruşan teninden değil korkum
Tenin de ardında duran o bilinmez yurt
O yurt korkutur beni
Bir akşam vakti
Yan dönüp uzandığın yatağından aldım
Kendi geceme kattım seni
Aldım bir çiçeği koklarken yüzüne ilişen gülümsemeyi
Bir çocuğa baktığında yüreğinde büyüyen şefkati
Ah nasıl büyütürsün ellerinde
Ve ellerinden içre
İyiden, güzelden yana ne düşmüşse payına
Bir akşam vakti geldin
Geldin şuracığımda göğün bütün yıldızları
Gittin sonra bir akşam vakti
Şuracığımda yıldızdız bir gökyüzü kaldı
Cevap Yaz