bekledim seni..
gelmeyince
ben gideyim dedim
başım alıp
ben gidemeyince
umudu sana bagladım
boşa çıkan
ama herhangi bir baska yola cıkmayan
bir evin bahcesine acılan
cıkmaz bir sokaktayım
seni bekledim
gelmeyince
alıp başımı gideyim dedim
gidemeyince
kendime kapadım yollarımı
sarı plastikten bir bantla
kazı calısması var diye levha astırdım köşe baslarına
o gun bugun bir yere cıkamayan sokagımda
alıp basımı gidemeyen ben
yüzüme kapadım sayfalarımı
elimde kazınmıs ama ikramiye kazanamamıs bir bilet
içimden koparılmıs ama derin dondurucuda saklanılamadıgı icin baskasına nakledilememiş bir kalp
alıp başım gittim diyelim..
cıkmayan sokagın ucuna kadar..
seni bekledim
gelmedin
ne anlamı varki
o sokagın ucunda
kösesinde
yada ortasına kazılan iski cukurunda
ölü-yor olmamın
ölü bulunmamın
yol
almamın
yor-gunum..
günüm..dünden agır
bugun hala kulaklarımda cınlar
ruhum mitolojik anlam yüklü bir sagır
ne seni duyar
ne benden medet umar
aklımın kacıklıgı dogustan değil
kacırılmaya bu kadar musait olması aklımın
benim sucum değil
...
nerdeyim
bir ucu cıkar digeri bahceye acılır bir sokagın
park edilemes levhası altındayım..
ve hala caddemin afet anında birinci derecede ulasım yolu ilan edilmesine anlam veremeyen
bir garip bedensizim...
aklımın uzerindeki ellerini cek artık
son veda zamanlarından yoruldum..
altı sekizlik bir sarkının gecişlerin de
olmamış bu, denilen kafiye gibiyim
nerdeyim...
?
14.06.2006
01:12