Mevsimler vurdu beni.
Gecelerim bir suçu yoktu, acılarım karanlıktı...
Ki siyah renge âşığım.
Mürekkebim, yalnızlığım, Beşiktaş’ım hep aynı tonda siyah...
Rengârenk kentte bir ben kaskatı siyah...
Bir ben İstanbul yalnızlığı...

Siyah renge vurulmuşum gökyüzü maviyken.
Nâmussuzdu aşk, köklerimi koparmıştı toprağından.
Özlem ise, hep yalnızdı, yalnız fecirlerdi geceyi,
Gözlerimde ki maktûl bir şiirle...
Kim bilir kaç şiirin dölüydü aşk.

Ve ağlamak kifâye etmedi gidişine.
Ben de kepenklerimi indirdim,
Yollar ihanet edince...
Güller bahçıvan olunca...
Anılar da anılarında kalınca...
Sonra basıp gittim işte, şiirin ve aşkın ardına...

Ama değişmedim. Ben hala şiir yazıyorum...
Aslında pekte şiir sayılmazda...
Neyse, biraz sakal bıraktım sadece.
Kıyamadım kesmeye aynada güzel durunca...
Bu arada hâlâ on yedi yaşında ki çaylak şair olmak istemiyorum...
Satır başı yapmak istiyorum artık...
İsterim ki, çayı dem tutmuş bir köyde sabahlasın sevdam...
Bir şey olmaz, bir kaç satırımı çalsın genç şair...
İsterim ki, Tür Edebiyatına girsin adım...
Mesela birileri bu cümlemin altını çizmeli...
Bu şiirden sonra başlasın şiire...
Ne bileyim ölünce değerleniyor şairler memleketimde...
Hayat kısa, kuşlar uçuyor, dolar uçuyor,
Herşey uçuyor...
Ben ölürsem, şuraya not almak istiyorum...
-Çok şiir yazın!

Ve sana gelince sevgilim...
Kaç yıldız yılı geçse de hep bana anlat olur mu arz-u hâlini...
Ben anlarım seni...
Dokunsam saçlarına, ağlarım ama anlatamam...
Tıpkı kitap okuman gibi...
Beni öldürür kitap okuman.
Hele şiir yazman, ipe un sermek...
Bu şiirin adı, özlemek olsun bence...
Sen sakın ağlama olur mu hiç bir cümleme...
Bilirsin, ben bu şiiri sana yazdım...
Cemal Süreya’dan çalmadım.
Allah rahmet eylesin iyi şairdi.
Güzel şiir yazardı...
Ve ben nerde sana yakışır bir şiir okusam sesim değişiyor...
Uzun uzun duraksıyorum...
’Dur’ oluyorum...
Çehrem sarsılıyor...
Yüzümden görünmez bir şiir dökülüyor...
Yerçekimi azalıyor...
Şiirden düşüyorum...
Bir çiçek kopuyor...
Bir karınca eziliyor...
Gecelerim uzuyor, gözlerimin şâkûlü bozuluyor...
Kuruş kuruş harcanıyorum...
Çalınıyorum...
Yoruluyorum...
Ağlıyorum...

Bilmiyorum işte yaa.
Böyle bir şey galiba seni özlemek...

-Özledim seni...

02.44

Ömer Altıntaş