gün batarken akşam yalnızlığında
içimde yine bir dalga kabardı
dar vakitlerde çalkantılar içinde
kırık bir hüzün sarmalarken beni
üryan bir gün daha düşüyor
karanlık gecenin koynuna
dayanması zor sancılar çekiyorum
gecenin rahminde

yalnızlığın karanlığında
maziye dalıyor dalgın gözlerim
ağzımda duruyor söylenemeyen sözlerim
özlemler sarıyor dört bir yanımı
okyanusun ıssız dalgaları canımı acıtırken
hayal dolu gözlerimden hasret akıyor
gönül penceresinden hüzünlü bir çift göz
gözlerimin içine nasılda içten bakıyor

zaman hızla akıp giderken
hayat kendi bildiğini okuyor
içimde bir olmazlık duygusu
ruhumu daraltıyor
uzak bir bakış
derin bir güceniklik
geçmişle aramdaki
göbek bağını kesiyor

zembereği boşalan gecede
yolunu kaybetmiş
bir labirent içinde
yokuş çıkıyormuşum gibi
soluk soluğa nefesim daralıyor
infazını bekleyen bir düşüm
darağacında asılıyor
kansız bir yara yüreğimi parçalıyor

uykusuz uykularımda
içimde dalga sesleri
örselenmiş hayaller
sınırsız bir erteleme
üzeri örtülmüş içe kanayan yaralar
kendimi kandırdığım yeni bir avuntu
can kırıkları
gece gibi karanlık bir yüz

AYLA CERMEN TÜFEKÇİ / 06.06.2018