Ödüm kopuyor seni soracaklar diye,
Adını duymaya cesaret edemiyorum,
Seninle başlayan cümlelerim yarım,
Kalabalık zihnimde bir sen kaybolmadın Cananım...

Keskin bakışlarındaki nemi hisseder gibiyim,
Tebessümüne hasret kalmıştır ela gözlerin,
Kaç nefes uzaktadır sıcak ellerin kim bilir ?
Ödüm kopuyor sesini bir daha duyamayacağım diye...

Rüzgar değen saçlarını anlatıyorum günlerce,
Uzaktan basıyorum seni bağrıma sessizce,
Bir papatyada arıyorum zarif kokunu,
Ödüm kopuyor seni bir daha koklayamayacağım diye...

Saatlere günler, günlere aylar, yıllarıma seni ekiyorum,
Baharın gelmesiyle açan ümitlerimi ısrarla suluyorum ,
Senin sevdiklerini seviyor , gelme ihtimaline tutuluyorum,
Ödüm kopuyor seni bensizlikle inciteceğim diye...

Geliyormuyum aklına bende en beklenmedik yerlerde?
Şiirler dökülüyor mu gözyaşlarının ıslattığı dudaklarından ?
Sahi sen misin her gece gönlümü çınlatan ?
Ödüm kopuyor bir gün hayallerinden silinecegim diye...