....



Çimenlerin üzerine uzanıp da
Gök yüzünü seyretmek gibisi yok Adam
Bulutların bile kalp kalbe birleşip
Adımızı mavinin asaletiyle yazmalarına şahit oldum az önce
Saat tam tamına ondört-onsekizken
Ve bir yavru leylek bağdaş kurmuşken bulutların döşüne..



Onsekizlik ruhumun kanat çırpınışına bile dayanamadı
Evrenin ondört kat üstünde uçuşan kuşlar
Bu ne hız
Yavaşla levhasını okumadın mı deyip
İki kulağımı da çektiler hafifçe
Yasakları dinlemiyor aşk dedim onlara mahçup bir tavırla
Özür dileyerek...




Âhhh Adam ayak tabanlarim öpüşürken çimenlerle
Biraz papatya gülüşü ektim gözbebeklerime
Biraz da afilli kelebeklerin renginden ç’aldım
Şimdi yanımda olsaydın belki de yazamayacaktım bu şiiri
Yalınayak özleyemiyecektim sınır ötesi bir harpte savaşır gibi
Sırılsıklam olmayacaktı göz çukurlarım
Sevişmeyecekti kelimelerin her biri
Kim bilir Adam...



Belki de sevmeyi iki kelimeye sığdıracaktık
Bohçasını toplayan güneş batarken
Bilmiyorum Adam
Yanyana olsaydık belki de soğutacaktık aşkı
Hiç bir zaman ısınmamacasına
Kadir kıymet bilmeyecekti ellerimiz
Avuçiçlerimizdeki çizgiler sulu sepken ağlarken...



Hadi Adam
Şimdi silelim gözyaşlarımızı yağmurun cengâver damlalarıyla
Bereketlendikçe bereketlensin diye
Kısık ateşte aşkımız
Özlemden ölene dek demlensin göğün nefesinde
Bırak Adam uçuşsun tüm kuşlar gökyüzünün kafesinde
Bırak kalbim huzur bulsun
Duaların beş vakit alnımın öksüzlüğünden öperken
Ölsek bile gam, keder olmasın
Kelime-i Şahadet getiren dudaklarımızda
Ardımızdan okunurken Fâtihalar ...








nagihan

31/5/2018