Allah’ın kendisine verdikleriyle geçinmeyi bilmek yani kanaat sahibi olmak,
aç gözlülüğü, doyumsuzluğu, nasıl olursa olsun kazanma hırsı,
başkalarını kendi çıkarları için kullanma teşebbüslerini,
önleyebilecek yegâne fikrî,psikolojik ve ahlâkî esastır.
Kanaatsız kimse,geçimi yerinde olmayandan çok daha büyük ölçüde rahatsızdır,
huzursuzdur ve mutsuzdur.
Çünkü o ne kadar kazanırsa kazansın yinede doymak bilmez,asla tatmin olmaz,
dünyayı yutsa doymayacak, elde ettiklerine şükretmek asla aklına gelmez.
O, sürekli açtır.

Oysa günlük ihtiyaçlarını giderecek yeterli geçim şartlarına sahip olmayanları,
hiç gözü görmez..İster istemez sömürülmeye hazır bir ortam oluşturmaya çalışırlar..
İşsizliğin yoğun olduğu ülke ve yörelerde ki sıkıntılar işte bu yüzdendir.
Bütün bunlar açık ve net ortadadır..Bütün savaşların,Göçlerin,iç kargaşaların başlıca
acı sebeblerin delilidir bunlar.
İhtiyaçtan ileri gelecek kötülüklerden Allah’a sığınmak gerekir.