8
Yorum
50
Beğeni
0,0
Puan
1355
Okunma
Derin iç sesleri boğucu oluyor.
-gözler gökte, yürekte toprak kokusu ile-
Tüm vakitler tükenmiş
salise dahi yok düşünmeye bir şeyleri
bitmeyen o yolların sonu gelmiş
bereketsizleşmiş iyi niyetler
kökümüze kıran vurmuş
insanlığımızı okuyoruz hatıra müzelerinde.
Yelkovanın sesi olmuş tüm zamanlar
tik tak sesleri akrebi besleyen
önemsiz onca değerliler
ekmeğin özüyle oynanmış
suyun hücresi bozuk
güftesi küflü şarkıların.
Tüm telaşlar anlamsız artık
o yorgunluklar
kırgınlıkların önemi
toz gibi uçup gitmiş
kanadı misâli yaralı
o masum yorgun serçenin..
Duâlar
ve beddualarımız artık bizimle
kim ne derse desin
hiçbir şey güzel değil
öyleyse sonu gelmedi bir şeylerin
gelseydi güzel olacaktı keza
sabrın sonu neydi onu hatırlayın.
Bir şeyler yanlış
çok şey zayi
çürümeden son kalıntılar içimizdeki
sana emanet ediyorum bizi
yeniden yarat Allahım..
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz