GÜL VE KALEM

Bir elimde kalem,
Bir elimde solmuş bir gül,
Gülüme kan damladı yüreğim
Gönlüme can damladı...

Yüreğim o gülü solmaması için,
Çok çabaladı yüreğim çok çabaladı.
İş işten çoktan geçmişti,
Yürek yolunu çoktan seçmişti,
Yüreğim çoktan seçmişti...

Kaybolsun istemezdim güzellikler,
Yüreğim en çok ben istemezdim,
Yeşeren ağaçları üzemezdim,
Yüreğim üzemezdim...

Her yaprağı bir yana dökülsün istemezdim.
En çok ben istemezdim yüreğim.
Solan yapraklarını yoplayarak tek tek,
Gazellere dönüşsün istemezdim.

Dikenlerin ellerimi kanatmasına
İzin veremezdim yüreğim,
İzin veremezdim,

Bazen kanayan ellerin
Acıdığını hiç
Hissetmezdim yüreğim,
Hissedemezdim...

Kalem yazar yüreğim,
Kalem yüreğine yazar,
Bazen karalar,
Neler yazar bilemezsin?

Yaşlar dökülür gözlerinden,
Kelimeler dökülür yüreğinden,
Bazen de kaderi yazar,
Yüreklere yüreğim.

Duygularını yazar,
Biten hayallerini yazar.
Mani olamazdım yüreğim.
Yazgısına mani olamazdım...

Demet Akyürek