SEN OLURDUM

sen gittin ya
yokluğunda ben
adını koyamadığım
anlamsız duyguların esiri oldum
fikrimde kurum bağlayan belirsizlik
gün geçtikçe artan oranlı çoğalıyordu
ve bir kurt gibi
içimi kemirip duruyordu

ve ben
eksileceğim derken
farkında olmadan
hep sana çoğalıyordum

dahası bende
güneş seninle doğuyor
akşam seninle kararıyordu
anla işte
soluğum sadece sana çıkıyor
şah damarımda nabzım sen oluyordu

ve ben
eksileceğim derken
farkında olmadan
hep sana çoğalıyordum

adın geceye düşmeye görsün
o kocaman odam daralıyor
tavan üstüme abanıyordu
uykuyla savaşa hazırlanan kirpiklerimde
sağanak sağanak yağan
iyot kokulu katreler bile sen diyordu

ve ben
gözpınarlarım kuruyacak
öyle ki
eksileceğim derken
farkında olmadan
hep sana çoğalıyordum

düşün ki
yokluğunda bile çoğalan ben
belki farkında olmadan
varlığında sen olurdum

Efkan ÖTGÜN