0
Yorum
20
Beğeni
0,0
Puan
889
Okunma
başbaşa kalınca karanfil kokulu gölgelenmelerimle
elimdeki tespih taneleri kadar duâlanıyorum gökyüzüne..
-bir tek sana kalbimin ahrâzlığı.
gözümde yaş’anmamış an(ı)ların birikti yine
can kesikleriyle kuşatılmış kelimelerimi
kızıla meyletmiş bir tutam sancıyla sana uğurluyorum yâr.
yetim bırakılan hayallerimi, kördüğüm acılarıma nikahladım
"tut nefesini ölünceye kadar"
sakın konuşma..
ki sen
yılgın parmaklarımın iniltilerine aldırış etmeden
zehrin en koyusunu kardeş ettin bakışlarına.
çığlık çığlığa yırtılsın artık
uğultusu, içimi kavuran sonsuzluğun..
....
yokluğunun boşluklarına asıldığım gecelerde
şarapnele sevdalı bir yaraydım ben,
ki ölesiye tutuklu kaldım, kana bulanmış sol yanında.
-hep sana katran karası yalnızlığım.
felçli kalan kalbim düğümlerken akrebi yelkovana
işte yeniden
z’amansızlığın ellerinde, soluğunu çaldığın ruhum.
yakarışını dindiremediğim özlemlerim var bir de
dönüşsüzlüğünü çaktığın dudaklarım sus-pus
bazen, sesim bile kaçıyor benden.
hem bilemezsin,
hiçsizlikler içindeki ömrümün ne kadarı gece, ne kadarı sen.
bileklerime kadar sıvadım işte gözyaşımı
aşkına kötürümlüğüm çırılçıplak avuçlarında.
"ellerini çivile artık ölüm kokan kalbine.."
emelgüneysu/geçmişbirzaman
