Hiçbir şey bilmek ağır geliyor bazen
Her şeyi bilmemek kadar...



Hayatın çarkında dönerken
Unuttuklarımdan başka ne kaldı geriye
Ki,düşler esirgemiyor en derin yalnızlığa kendini
Sen olmasaydın...


Sen olmasaydın
Bir nehir gibi susardı ellerimde çiçekler
Yağmur yağardı üşürdüm belki
Yüzünün atlasında.
Kuşlar sığınacak akşam bulamazken
Soluğun kırılırdı nefesimde
Bekle diyorum duraklara/
Adreslere..
Ellerin sımsıcakken ceplerimde



Suyu dinlerken
Ateşini yakıyorum özlemin
Sis intihar ediyor belleğimde
Tespih imde doksadokuz mavi
Seviyorum bu saatleri
En kuytu köşelerde
Büyüyerek..
Kanatlarında dinlenirken yorgunum aslında
Okşa yüreğimi
Mutlak bizi anlattığı
Ezberimdeki
Şiirleri..


Ey kalbim
Suretin yansırken gõğüme
Gözlerimin ucuna ruhunu asıyorum
Bir türkü uzunluğunda uzanıyorum
Kum tanelerine
Ah sesin oluk oluk akan
Sol yanımdan
Zaman aşka dolduruyor beni
Kirlenirken üstüm başım
Çocuk olmak diyorum ne güzel
Ne güzel bir bulutun peşine gitmek
Ve bulmak canımın yarsını
Soymak bütün
Kitapları..



Seni beklerken
Varsın bir kent öldü desinler
Yüreğimin bahar deminde sabır
Emzirirken hasretini
Başımı göğsüne koy..