DURURUM (466)

Sevdanın acısı hasret canıma.
Sevdiğimi sorar konar dururum.
Aylar yıllar geçmiş ibret canıma.
Bunu hayra yorar anar dururum.

Yüce dağ başında ateşim karım.
Düz ovaya inip öyle yanarım.
Kalbi acıtıyor gönül efkarım.
Sevdiğimi arar yanar dururum.

Gönül bu fettanlık yoktur içinde.
Ne arar ne sorar sorgu niçin de.
Bilmem hangi ayın bilmem kaçında.
Yolları düz diye kanar dururum.

Yüreğin sancısı yakar bedeni.
Sanki kor ateş bu, çoktur nedeni.
İnsan çok özlüyor uzak gideni.
Hasret türküsünü sunar dururum.

Sevgiye gelince yürek yaralı.
Duygular gönüller olmuş karalı.
Kim koyduysa yanlış koymuş kuralı.
Doğru biziz diye sınar dururum.

Zayi Ozan diyor gönüller kırgın.
Bu bir ruh haleti yürekler dargın.
Bedene gelince bedenler yorgun.
Böyle bir yaşamı kınar dururum.

İlhan ATEŞ (Zayi Ozan)
Ankara, 01/05/2018 Salı
Yayın : 03/05/2018 Perşembe
www.edebiyatdefteri.com/siir/1162117/