Kayıp bir şehrin koynundayım
Sönüyor bir bir Işık’lar
Tüm çıkışlar kapalı
Sıkıntıda sokaklar
Üstelik üstü parçalanmış sevdanın
Yasaklanmış bütün aşklar..!

Yalın ayak koşuyorum
Firardayım!
Gurur benim kılavuzum
Bir varım bin yokum
Kendime yabancıyım
Şuursuz, ağır yaralarım
Ümitsizliğime susmuş tüm kalabalıklar..!

Ayrı dertlerle aynı yoldan geçmeyi deniyorum
Duvarlara çarpıyor umutlarım
Boyuyorum kaldırımları günahlara
Sanırım yine yanlış yoldayım..!

Demiştim oysa "Ben zaten kırık bir dalım"
Bir kibrit çak yeter, ver ateşe beni
Bas parmak izlerini küllerimin tam ortasına
Bir veda şarkısında adımlarım
Seni yolcu ederken d/üşüyorlar..!

Bağışla bana bir kez daha gözlerini
Hangi ayak izi senin bulamıyorum
Aydınlat karamsar gecelerimi
Önümde dipsiz uçurumlar
İntihar edecek efkarım
Uzatsan bir kez ellerini..!

Gözlerim doluyor birden
İki kişilik damlıyorum
Çekin şu bulutları üzerimden
Yaralarımı sayamıyorum
Tükenmeden, vermeliyim güllerimi
Yavaş yavaş azalıyorum..!

Kırılıyor gururum bir pencerenin karşısında
Dört bir yana Vefa kırıntıları saçıyorum
Ömrümün zararını sarkıtıyor saçların pencerenden, can kırığında
Avuçlarına siyah güller bırakıyorum
Anlıyorum ki bir ömür mahkumum ben bu karanlığa..!

Görmüyorum
Göremiyorum
Üzgünüm
Ben seni körü körüne seviyorum

[ Doğum günüme tesadüf etmesi nedeniyle ayrıca mutlu olduğum ve satırlarımı güne layık gören değerli Seçki’ye, beğeni ve yorumlarıyla katkılarını esirgemeyen bütün gönül dostlarına yürekten teşekkürler. ]