Aşk diye yandı tutuştu
per perişan gönül!
yoluna serden geçti,
vuslatın sorhoşluğu,
gözlerine dem vururken,
ney dolu kadehler havada uçuştu,
uçustukça sakiler
Pervane Olup Durdu!

Susuz kalmış yalnızlığına,
kendinden gayrı, bulamadı çare!
aşkın zehir saçan oklarına,
bir yudum gerçek aşktan,
kana kana içmek uğruna,
nacizane yalvardı durdu..!
kar etmedi yakıp yalvarışlar,
yalvardıkça gözlerden
Kanlı Gözyaşları Sel Oldu Aktı!

Derviş olup düştü yollara,
sahra çöllerde rüyalar görüp
önüne çıkan her dervişe,
aşkın türlü türlü hallerini,
sorup sorguladı! Sorguladıkça
karalar bağlayıp düşündü durdu!
anladı ki kalmamış aşkların hanı
herkes hancı olup,
Çekip Gitmiş Namert Yoluna!

Ey gönlü derya deniz canlar!
Gönlü pürrü pak eylemek,
hicranı vuslata erdirmek..
tek gayemiz olsun, olsun ki
hancı olduğumuz dünya da,
aşk kokusu sarsın dörtbir yanı!
dost, düşman tanık olsun..!
gönülleri yakıp kavuran aşkların,
İlahi, Ebedi Kudretine!

Ey aşk ile yanıp tutuşan gönüller,
Gelin birlik olalım! Dirlik olalım!
aşka dair ne varsa
Dostluk Aşkı!
Allah aşkı!
Vatan Aşkı!
Ana Baba Aşkı!
Yar Aşkı...!
Kara toprak örtmeden
Hakka Varıp, Hakkına Helalinden Erelim!

27.04.2018 Ankara P.ÇETİN