Bütün kullar eşittir nezdinde yüce Hakkın
İnsanı ayrıştıran kötü kadere bakın


Çulsuzun çulu olmaz sırtı yalın biridir
Tüm dertleri içine ansızın dürer gider
Şafak vurmaz damına yurdu elem yeridir
Günahı sevabını mahşere sürer gider


Vakıf olmaz bir şeye doğmuştur bahtı kara
Elinde kalır mutlak tutunduğu ne varsa
Gizlediği derdiyle düşer ki ahı zara
Yad ettiği geçmişi tekrar ruhunu sarsa


Düğün olur yas olur bayramlar gelir geçer
Bir başına oturur gelen gideni olmaz
Düşünür çare bulmaz keyfi huzuru kaçar
Dört mevsim ağlar durur ne yazık yüzü gülmez


Tek gözlü fakirhane soğuk olur yatağı
Kar yağar üzerine ilklim ona kara kış
Meskeni sabit değil konduğu yer otağı
Vakit yok ki gözünden akmaz olsun kanlı yaş


İçince sarhoş derler içmezse garip biri
Ahali hakir görür dışlanır nerye gitse
Toplum da sayılmıyor yakar onu o harı
İsyanı şaha kalkar yoksulluk odu tütse


Mehmet Kılıçel