Yüklerin, omuzlardan indiği,
Çileli ömür yollarının,
Yolcularına İllallah dedirttiği,
Her şeyinden vazgeçmiş,
Sahipsiz bir mola gününün,
Geldiğine bin pişman gecesindeyim…

Gözümde büyüttüğüm sevda yolları var,
Çerçevesi kırık penceremin önünde…
Ayaklarım bedeninden yılmış,
Akılsız başıma küfrederken,
Çekilmemiş dertler altında,
Hayallerim inliyor….

Her tepenin ardından, gelecekmiş gibi görünen,
Mutluluk ütopyası uğrunda,
Kat ettiğim kilometrelerce yalnızlıklarıma nispet,
Hasretlerim henüz yolunun başında…
Ben sevdalardan yalnızlıklara kaçarken,
Eski aşklarımdan kalma, firari deliliklerim,
Ruhumu zorluyor…

Sevdaların yüreklerden taştığı,
Sebebi meçhul duaların,
Bilindik sahibine ulaştığı,
Seyrine kendinden karanlık yalnızlıklar serpiştirilmiş,
Yıldızsız bir ayrılık gecesinin,
Pişmanlığa göz yummayan, göz yaşı saatlerindeyim…

Terk edip gittiğim aşklarım var,
Koluma takıp gezdirmekten utandığım mazimde…
Giydirdikleri elbiseler boyumu aşmış,
Gülüşlerim altındaki acıyı örterken,
Gözlerim aynalarda,
Tanıdık simalı bir yabancının, duman kokulu elini sıkıyor…

Her ayrılığın ardından, yeniden gelecekmiş diye bilinen,
Vuslat kandırmacası uğrunda,
Terk etmeyi bilip, dönmeyi unuttuklarıma nispet,
Biçare pişmanlıklarım hala yanı başımda…
Yarim benli hatıralara dahi küsmüş kaçarken,
Bir zamanlarla başlayan yanmışlıklarım,
Dönüp baktığımda yerinde bir hiç bulduğum yaşanmışlıklarım,
Ömrümü zorluyor…

Ve bu insafına su katılmış gecede,
Kırmızılar isyan çıkarmışken gözlerimde,
Dudağım ilk kez tanışıyor “gitme, kal” söylenecekleriyle…


Bu sabahına ulaşması, ellerini tutmak kadar imkansız görünen gecede…
Gönlümün tükenmek bilmez çığlıkları,
Katmış birde yanına senli hatırları,
Gidip gelen aklıma nispet,
Bildiğimi sandığım her şeyle beraber,
Kendini sokaklara atmış,
Sorunlu akıl yollarımın tam ortasında,
Gururumu idam ediyor…


Selim Seven
22 05 2008