Boşver çaydaş ;
Dünya olmasın bizim saadetimiz,
Biz ahirette mesut olmayı dileyenleriz.
Bin defa yıkılır , yine umudumuzu yitirmeyiz,
Herkese nasip olur mu ?
Biz Muhammed ümmetiyiz !
Nasıl tükendik sanırsın ?
Biz ölene dek davamızdan dönmeyiz !
Bırak isteyenin olsun şanı, şöhreti !
Bize lazım olan ilerisi, ebedisi.
Çok bilsin onlar, cahil ol sen ,
O gün belli olur nasılsa akleden.
Tek kal gerekirse , olmasın eşin dostun,
Sanırmısın yalnız bırakır seni koruyucun ?
Deme bana derdim artıyor , sancılarım dayanılmaz,
Kime verildi sancılanmadan bal gibi evlat ?
Dahası da gelecek ,
Senin yolun inan çok çetin olacak,
Yalnız sen yürümedin ama,
Yürüyenler şimdi pek rahat !
Hem kalmadılar mı bu yolda aç , evsiz , ölü , gazi ?
Nasıl dert demeye dil varır bilmem bunlara sahi !
Sıcak kumlarda kırbaçlanıp, koca taş mı konuldu üstüne Bilal gibi ?
Ölümünle tatmin olunmayıp ciğerini mi çiğnediler Hamza gibi ?
Ah nasıl teslim edeceğiz onlara İslam emanetini ?
Nasıl bakacağız mübarek yüzlerine ?
Nasıl anlatacağız ümmetin son halini ?
Dert dediğin bu olmalı , bunun için içlenmeli,
Biz dünyaya takılacak kadar değiliz küçük düşünceli,
Bu yolda olanların hepsi ileriyi görebilenler,
Sana geri kafalı diyenler , kafasız ve kör gözlüler !
Acıyı seveceksin , her imtihan bir umut senin için,
Küçük bir sancıda isyan edeni var sen düşün .
Her nimet bir hediyedir Yaradandan ,
Dünyaya tapıp , dünyanın sahibini unutana var sen yan .
Anlamsız değilsin sen , her nefesinin bir amacı var ,
Baktığın yerde gökte sayılmaz tefekkür sebebin var ,
Düşün biraz şükredecek ne çok şeyin var ,
Sen Muhammed ümmetisin !
Farklılığının farkına var !
Su gibi berraksın safsın sen,
Ama tek bir şekle girersin müminsin , Abdullahsın sen !
Saf bir altınsın , değer verilmiş olansın sen ,
Kir tutmaz , tozlansanda değer kaybetmezsin sen !
Sen Müslümansın ,
Şeytana ne dost nede yem olabilirsin !
Peygamberinin kardeşim dediği kişisin !
Sen zamanın mücahidi ,
Musab’ı , Asiye’sisin !