Şiirini sevdik sözünü sevdik,
Yürekte har’ını, közünü sevdik,
Senden içre seni, özünü sevdik;
Gülistanı sevdik, natırı sevdik,
Sevdik yaratandan, ötürü sevdik..



Gönlü taht eyledik, çalap’ı sevdik,
İnler iken duyduk dolabı sevdik,
Nurdan bir iz bulduk yalabı sevdik;
Çiçek çiçek rengi, ıtırı sevdik,
Sevdik yaratandan ötürü sevdik.

Sevgi ikliminin ulu çınarı,
Hikmetli kelamın coşkun pınarı,
Suyun çağlayanı, dağın yanarı;
Sendeki muhabbet, hatırı sevdik,
Sevdik yaratandan ötürü sevdik.

Ey nebi aşığı, Hakkın has kulu,
Ey pir-i şuara, şiir’i ulu,
Ey sözü doyulmaz, balların balı;
Yazdığın her hece, satırı sevdik,
Sevdik yaratandan ötürü sevdik.

Yunus’um izinden gelmek isteriz,
Şiir nakış’ından, ilmek isteriz,
Aşkının sırrını bilmek isteriz;
O gizli, ilahi süturu sevdik,
Sevdik yaratandan ötürü sevdik.
Biz sevgiyi, aşk’ı senden öğrendik.

Süleyman ŞEN


Çalap: Tanrı, Allah
Sütur: Örtüler, perdeler
Yalap: Işıltı, parıltı( parıl parıl)