Dünyayı yakına getirdi amma,
Bizi bizden öte attı internet,
Uzak mevhumunu bitirdi amma,
Erdemi bir pula sattı internet.

Facebok, tiwıtır ve dahi yutup,
Söktü içimizi, bizi uyutup,
Çocuk, genç ihtiyar, önüne katıp,
Aldı sürükledi, yuttu internet.

Çocuklar başında bağlandı kaldı,
Ödevi unuttu, oyuna daldı
Yılsonu karnede olanlar oldu.
Umutlar tuş oldu yattı internet.

Hacılar, hocalar, daha niceler,
Düşmüşler ağına, durmaz bocalar,
Harcanır hesapsız, gündüz geceler,
Adamı kendinden etti internet.

Güya bilgi ile donanacaktık,
Asırlık uykudan uyanacaktık,
Yükselip, fezaya dayanacaktık,
Nice güneş sende battı internet.

Kim kimdir, ne nedir belli değilsin,
Billahi hiç sağlam zemin değilsin,
Bazen kendin bile, kendin değilsin
Kimleri nereye, itti internet.

Sen ki, altın tasta sunulmuş zehir,
Sen ki, lağım, pislik dolu bir nehir,
Pis için de pis, kir içinde kir,
Söyle, senden kim ne üttü internet.

Seninde geçecek çağın inşallah,
Kar, boran olacak dağın inşallah,
Herkesle kopacak bağın inşallah,
Nicelerin ah-ı, tuttu internet.

Süleyman der suçun saymakla bitmez,
Ne desem az gelir, billahi yetmez,
Sen sanma kendini yıkılmaz batmaz,
Karun onca malla battı internet.
Süleyman Şen