Öyle o tepede, bekler durursun,
Eşin aşiyanın, yok mudur senin,
Kâh dalar gidersin, kâh savrulursun,
Eyüp müsün, derdin çok mudur senin.

Ferhat olsan, kazma olur elinde,
Kerem olsan, Aslı olur dilinde,
Yoksa Yakup musun, Kenan ilinde,
Hasret yüreğinde, yük müdür senin.

Kollarını, kime açtın de hele,
Asırlardır, kimden kaçtın de hele,
Hangi güzel başa, taçtın de hele,
Boş hayale, karnın tok mudur senin.

Kimdir beklediğin, kimi gözlersin,
Kimin için ağlar, kimi özlersin,
Bilinmez, bağrında ne sır gizlersin,
Sırdaşın yıldızlı gök müdür senin. 

Hangi yiğit, gölgelendi kuytunda,
Hangi kalleş, hançerledi uykunda,
Neler saklı, kaç asırlık öykünde,
Uykuların hâlâ, sak mıdır senin.

Belki de nöbette bir gazi ersin,
Belki asırlardır, bizi beklersin.
Allah, bedenine güç kuvvet versin,
Nöbetin, mahşere dek midir senin.

Kimler karşı koydu, kahpe yunana,
Askerine su taşıdı, kaç ana,
Vatan için şehit, onca fidana,
Yanıp ağladığın, sık mıdır senin.

Kaç genci gönderdin Çanakkale’ye,
Kaç kız gelin ettin bebe beleye,
Demeyip derdini, güle laleye,
Acılar saçında ak mıdır senin.

De neden değişti sesinin tonu,
Belli ki hüzünlü öykünün sonu,
Sorma artık dersen, kapanır konu,
Sırrın sinendeki ok mudur senin.


Süleyman ŞEN