sıra bana mı geldi anne
bu kadar yalnızlık yetmez miydi
yetmez miydi bu kadar ayrılık
neden hep son bahar anne
dışarıda ilk bahar olsada
benim gönlüm neden hep son bahar
ve neden her tutuluşun sonunda
hain bir ayrılık var
evet anne tek sırdaşımsın sen
mezarına gelip anlatabildiğim tek dostum
bu aralar çok tadım tuzum yok
dudağımda bir fatihayla geziyorum sana okunan
kalbimdede bir yarayla
takvimlerin hiç bir tarihi umurumda değil
saatlerin hiç bir saniyesi
hamile bir kadının aşermesiyim sanki mutluluğa
öyle yürekten öyle mahsun
olmuyor anne olmuyor
bu acılarda çok bana bu yanlızlıkta
ne yana savursam uslanmaz yüreğimi
boşuna sevdalara bölüyor sevgisini
benim anlayanım kalmadı senden sonra
ağlayanımda
acaba kaçta gelir diye
cam kenarı bekleyen bir kadın yok hayatımda
kazandığım paranında tadı yok yaşadığım hayatında
acılar içindeyim anne kimse varmıyor farkına
kimse aldırış etmiyor suskunluğuma
hani hatırlarmısın ben susardım sen sorardın
dönüp bakmazdım bile farketmezdim
benim için ettiğin endişeyi
anlayamadım neden sokmak istiyordun içime
hayattaki tüm neşeyi
gül derdin oğlum sen gülesin diye ağladım yıllardır
sen ne güzeldin be anne
sen ne sıcaktın
istesem hayattan bir an düşünmeden kopardın
sen ne yiğiğittin be anne
sen ne kararlı sen harika
senin kadar muhteşemini görmedim ben birdaha
evet anne çocuksuluğum umursamazlığım
nekadar önemli olduğunu farkedemeyişim
cennetten gelen kanatsız meleğim
beni affet