Bir ömrü nasıl sığdırdık istiridye kabuğuna,
Kaplumbağa sırtında
Geçti yıllar
Zulüm çemberinde
Hangi dağa tırmansak
Ayağımızın altında sehpa,
Geçiyoruz insan tarlasından
Diz boyu kan,
Ah bir anlatabilsem,
Kimler karşılar beni Kerbela yollarında,
Çiçeklere korku düşer vefasız Leylalardan
Damların ucuna düşer kâinat,
Marifet buysa,
Karanlığa iz bırakıp geçer salyangoz.
Kürtaj edilir gökyüzü yıldızlardan,
Dikkat kuluçka dönemindedir,
Apoletleri sökülmüş gün.
Ya başınızı bir çıkarın kumdan,
Deve kuşu olmadığınızı anlayın en azından.
Kayıt mı var,
Resminiz çerçeve içinde asılacak duvara,
Sanki hiç girmeyeceksiniz la, la da deseniz mezara.

Şimdi yıldızlar bir kıyamet vaktine hazırlıyor gözlerimi,
Bir ayağım çakal pususunda, diğerini sakladım utancımdan.
Hangi bahara uzansam, zemheriye vidalanır güvercin yanım.
Ve ben hep böyle dağılmışsam uçurumlara,
Üstelik birde sevdalıysam
Hıra yalnızlığı kuşanmış zamanlara,

Ah kim tutabilir beni atam oğuz kağan
Kılıcım Seyfullahtan
Atımın tozları hantal bir zamana sancı,
Yıldırımlar cinayetleri dahada aydınlatsın
Mezar taşlarından.

Her şey silinse de korkular silinmez kayıtlardan
Buhranlı vakitlerinde
Kuşların duvara çarptığı zamanlardan.

Aptalca bir uyku var ayaklarıma bağladığım.
Arsız bir isyan demleniyor sağ yanımda
Ölümü kucaklamalıyım artık
Çeçenya göklerinden çekilirken mavi ter,

Beni kahreden
Nabız atışlarımda bereketsiz bir kirpi kımıldaması,
Alnımın ortasına düşen bir Rus füzesi,
“Hasretle kucaklıyorum tüm dostları”

Sen çırpınadur Karadeniz,
Mahşere gözüm bağlı gitmeyeceğim,
Bütün şifalı tebessümleri kondurup ağzımın kıvrımlarına,
Gidiyorum,
Dağlarda barut kokuları çiçek açıncaya dek.



NOT...RESİM BİR YAĞLI BOYA ÇALIŞMAM..ÜSTÜNDEKİ ŞİİR
ESARET BEYNİMDE GÖÇEN
BİNLERCE EVMİŞ
DÜN GİBİ HATIRLIYORUM O GÜNLERİ
İRADEDE İNSAN GÜÇLÜ BİR DEVMİŞ.
LÜTFİ KİREÇCİ