ne kadife bakışlı gözler geçip gittiler
kapımın önünden biliyor musun?
nice kara yağız gölge / girdi diye bahçeye
çoktandır su vermiyorum ortancaya
yine de ıtır kokuyorsun kapı arasından

uyduruk zamirlere gülerdin hep
dalgaları düşlerdin en çok
bir de-yatak odasına dönüşmüş
asma katları
sildi çarşambaları takvimden
çekip gittiğin o vicdansız Salı
hayallerin hepsini toplamışsın bohçana
ama…. hala
çamaşır iplerinde anılar asılı
bir de adın kalmış zilimde
italik harflerle yazılı

omzuma vişne çürükleri koyardın
damga tatiline çıkardı
dudağının sol yanı
uyandığında
anlatacak çok şeyin olurdu da
hepsini birbirine karıştırırdın hani
şimdi bu yüzden her daim
uyurgezerdir bu evin genel hali

nasıl da kendine bağlamışsın herkesi
pervaz kenarına sıkışmış bir kuş tüyü
ve damdaki ıslak sızı
durmaksızın seni soruyorlar
buruşuk ünlemlerin
somurtkan arsızı
yalanlar patlaya dursun dişlerinde
balonunu severdim ya çam sakızı
yine de iğrençti dinlediğin müzik

karanfil koparıp koyardın bardağa
solardı sigara dumanından
yapraktaki kırmızı
yanındayken
zakkumların beyazına tutunuyorum
azalıyor uçuruma düşüş hızı
cezvede köpürse de
reçel ağdası bahaneler
sütün kahveye koktuğu her yerde
linç edilmemiş haliyle
bekliyor umut
eskiden beri sevdadan yanaydı serçe
bundan böyle
hep bir ayağı sekecek

maktül katilini tanıyor aslında
ama yine de seni
ele vermeyeceğim profil hırsızı

ikibininikisininmayısı/ankara/M.Özdemirtaş