SORMALI (453)

Feryadı figanı gülün, ta ötelerden.
Bir gülün derdini canan, güle sormalı.
Bir aşktan yaralı dilin, derdi sözlerden.
Bir dilin derdini canan, dile sormalı.

Yüreğine sevgi koyup, bir aşka katan.
Kin ve nefretini yutup, kalbinden atan.
Sorumlu olurmuş şimdi, el ile tutan.
Bir elin derdini canan, ele sormalı.

Seven gönüllerde asla, sevgiler yitmez.
Dikensiz güllere konan, bülbüller ötmez.
Yari kucaklayan kolun, tutkusu bitmez.
Bir kolun derdini canan, kola sormalı.

Derde düşenlerin her gün, derdi depreşir.
Bedeni çökse de ruhu, kalple birleşir.
Sesi çıkmasa da kulun, dili söyleşir.
Bir kulun derdini canan, kula sormalı.

Yollar uzak eğri büğrü, yolculuk eder.
Bazen uçuruma doğru, yön alır gider.
Sanılmasın aynı yola, yönelir kader.
Bir yolun derdini canan, yola sormalı.

Zayi Ozan senin dilin, doğru dese de.
Seven insan sevgisini bolca verse de.
Şu cihanı alem halı, böyle bilse de.
Bir halın derdini canan, hala sormalı.

İlhan ATEŞ (Zayi Ozan)
Ankara, 23/03/2018 Cuma
Yayın : 28/03/2018
www.edebiyatdefteri.com/siir/1154695/