OZAN ARİF (574)

Büyük insan o bir ozan.
Geldi geçti bu dünyadan.
Türklük deyip Türk’ü yazan.
Geldi geçti bu dünyadan.

O bizimdi, pirimizdi.
Yiğit oğlu erimizdi.
Ölmezlerde dirimizdi.
Geldi geçti bu dünyadan.

Yürek yandı göz ağladı.
Canlardaki, öz ağladı.
Destan oldu söz ağladı.
Geldi geçti bu dünyadan.

İşte Türklük yetim kaldı.
Can eridi ketum kaldı.
Bir illet dert onu aldı.
Geldi geçti bu dünyadan.

O bir sesti dilimizdi.
Göz ve kulak elimizdi.
Söyleyen dil gülümüzdü.
Geldi geçti bu dünyadan.

Dili destan sözü vardı.
Her dem gülen yüzü vardı.
Has insandı özü vardı.
Geldi geçti bu dünyadan.

Canımıza bir candı o.
Ufkumuzda her andı o.
Biz yerine bakandı o.
Geldi geçti bu dünyadan.

Turan dedi bir yol aldı.
Türk Ülküsü yetim kaldı.
Tutunacak o bir daldı.
Geldi geçti bu dünyadan.

Türkeş ile içli dışlı.
Yiğit insan coş bakışlı.
Dili okur söz nakışlı.
Geldi geçti bu dünyadan.

Dürüstlüğü yol eyledi.
Doğruluğu hal eyledi.
Vatan dedi söz söyledi.
Geldi geçti bu dünyadan.

Zayi Ozan dilin zarif.
Üzgümüz var acı tarif.
Gidenimiz OZAN ARİF.
Geldi geçti bu dünyadan.

İlhan ATEŞ (Zayi Ozan)
Ankara, 13/02/2019 Çarşamba
Yayın : 14/02/2019 Perşembe
www.edebiyatdefteri.com/siir/1216269/


Değerli sair dostumuz Kemal DOGANAY
Üstadımıza teşekkürlerimle........
Dedim Kurdun Yavrusuydu
Ozan Arif Doğrusuydu
Temiz akan durgun suydu,
Geldi Geçti bu Dünyadan!.......DOĞANAY...