BAHARA EZGİ (452)

Güneşe darılmış gölge gibiyim.
Yakınmayın bana loşluklardayım.
Dertlerin kederin tek sahibiyim.
Sokulmayın bana boşluklardayım.

Bahar mıyız kış mı hiç belli değil.
Farklı bir duruş bu, temelli değil.
Bazen kışa bazen yazadır meyil.
Öykünmeyin bana taşlıklardayım.

Güneş bana dargın bende geceye.
Dilim lal olsa da kandım heceye.
Hüzün olup doldum vardım niceye.
Takılmayın bana hoşluklardayım.

Gündüz ve gecede pervasızlık var.
Bir soğuk bir sıcak dengesizlik var.
Yaz bahar gelse de etrafım duvar.
Dokunmayın bana kışlıklardayım.

Kaybetmezmiş zaman hiç kıymetinden.
Okumaz kimsede yaşam akdinden.
Çıkamadım daha seher vaktinden.
Bakınmayın bana kuşluklardayım.

Ben Zayi Ozan’ım dillerim lalde.
Şu bedenim yıldız gönlüm hilalde.
Yeni bir bahar bu, bakın nihalde.
Yadsınmayın bana haşlaklardayım.

İlhan ATEŞ (Zayi Ozan)
Ankara, 21/03/2018 Çarşamba
Yayın : 27/03/2018 Salı
www.edebiyatdefteri.com/siir/1154446/